Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Σιωπή κρυστάλλινη

Νύχτα .
Σιωπή κρυστάλλινη.
Πάνω στις στέγες ύφαινε τα αργυρά της νήματα η σελήνη.
Στο πέρασμά σου το θρόϊσμα των άστρων.
Όλος ο κόσμος ένα βιβλίο γεμάτο φώτα κι όνειρα .
Ένα βιβλίο, που όλο θέλαμε, αλλά διστάζαμε να ξεφυλλίσουμε,
γιατί φοβόμασταν το τέλος.
Και οι προσδοκίες, οι ματαιώσεις, τα ερωτήματα, που δεν απαντήθηκαν,
όλα κλεισμένα εκεί.
Μαζί κι εκείνα τα μικρά άψυχα πράγματα,
που μας συντρόφευαν μιλώντας μας για την ομορφιά με την άγνωστη και διάφανη ψυχή τους.

Δεν χάθηκες.
Μόνο ένα θρόϊσμα, καθώς ο Θεός αφήνει ένα άστρο.
Έρχεσαι δίπλα μου.
Ανοίγεις εκείνο το βιβλίο.
Το χέρι σου χαϊδεύει τα γράμματα.
Έχει φεγγάρι απόψε, δεν το αισθάνεσαι ;
Στις σελίδες τρεμίζουν οι ανταύγειες του λευκού και του γαλάζιου.
Τολμάμε να διαβάσουμε.
Στον επίλογο ένα κρυμμένο όνειρο.
Εκεί κλεισμένη όλη η ζωή μας.
Όλα εκεί,
στο τέλος, εκεί που σμίλεψε το φως σε λόγο την κρυστάλλινη σιωπή μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.