Η ζωή μας

Νύ

Νύχτα με άρωμα γιασεμιού.
Το φεγγάρι πρόβαλε πίσω απ΄τις φυλλωσιές.
Περίμενε τόση ώρα να φωτίσει το χαμόγελό σου.
Βαθιά στον ορίζοντα, στις μενεξεδένιες κορυφογραμμές,
εκεί που αχνοφαίνεται το φως ενός θλιμμένου φάρου,
απλώνεται το νήμα της ζωής μας.

Η ζωή μας.
Έχει κάτι απ΄το βαθυγάλαζο της θάλασσας,
απ΄τις κυανές σκιές των κυμάτων της,
απ' τα μυστικά τα ανεξερεύνητα, που κρύβονται στον σκοτεινό βυθό της.
Έχει κάτι κι από εκείνη την αργυρή σελήνη, που ανθίζει κάθε βράδυ καταμεσίς του ουρανού,
για να συντροφεύει τα τραγούδια μας ,
κι από  εκείνα τα παιδικά όνειρα που κάναμε,
όταν ξενυχτούσαμε κάτω απ΄το ανοιχτό παράθυρο στέλνοντας βάρκες σε νοερά πέλαγα.

Αυτή είναι η ζωή μας.
Ενα κομμάτι γη, ένα ουρανός,
δαντέλλα από σκιές και φως,
πλήκτρα μαύρα κι άσπρα στο παλιό μας πιάνο.
Κι ήρθαν κι αχτίδισαν στα χέρια μας τα αστέρια σιωπηλά,
σαν το χάδι που αφήνει ο Θεός στον κόσμο.

Το φεγγάρι, οι λεύκες, το χαμόγελό σου.
Συγχώρεσέ με αγάπη μου,
σ΄αυτή την ζωή, δεν είχα άλλη ομορφιά για να σου δώσω.