Στους δρόμους, στις πλατείες,
ΣΣφυλλορροεί απόψε η μοναξιά.
Στο νοτισμένο απ΄την βροχή πλακόστρωτο οι ανταύγειες του γαλάζιου και του πράσινου.
Η θύμισή σου ήρθε να χορέψει πάλι στου μυαλού τις κρύπτες.
Σε κατάλαβα απ΄ το βαθύ σου το φως, την απαλή την σκιά σου.
Στα μαλλιά σου μπλεγμένες δύο αχτίδες της σελήνης.
Τώρα που η νοσταλγία ανάβει τα φώτα της στον ουρανό,
εσύ ευωδιάζεις αφρισμένη θάλασσα.
Άγγιξέ με, να αισθανθώ πως η αγάπη δεν έχει πια αποσιωπητικά,
πως όλα ξαναγεννιούνται, λες κι ο Θεός χαϊδεύει τρυφερά της ύπαρξης τα πέταλα
Μες στο μισόφωτο φέγγει το σώμα, φέγγει η μορφή.
Φυλλορροεί απόψε η θλίψη,
Νύχτα με όνειρα και κρύσταλλα,
αυτό που ποθώ σ΄ένα κύμα γαλάζιο,
απόψε φέγγει η ψυχή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.