Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Αποδημία, από τα Νηπτικά της Θάλασσας, Έλυα Βερυκίου, εκδ. Ιβίσκος

Νύχτα με έκλειψη οδύνης.
Στη δίνη του ατελεύτητου τα σύννεφά μου εξαϋλωμένα στον ορίζοντά σου.
Με αγγίζει ο χρόνος και γίνομαι θάλασσα,
περιμένω το φως να γλιστρήσει απαλά στις πτυχές μου.
Γύρω μας βλέμματα νησιά,
φλέβα που σπαρταρά της επιθυμίας η ματαιότητα.
Μέσα στη μοναξιά των φυλλωμάτων θροϊζουν προσευχές
και ανθίζει η εγκαρτέρηση.
Τη θέση της στην εκφορά δίνει η σιωπή
πλεγμένη με την ανάσα.

Ειλικρινής πάντως η πρόθεση.
Ονειρευτήκαμε, αγαπήσαμε,
Τουλάχιστον ζήσαμε έναν ουρανό,
η ταπεινή μας αντίσταση απέναντι στην αποδημία της αθωότητας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.