Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΜΦΙΘΥΜΟΥ, από την ποιητική συλλογή Τα Νηπτικά της Θάλασσας, Έλυα Βερυκίου, εκδ. Ιβίσκος

Σε έχασα πάλι σήμερα.
Η απουσία Σου στα μάτια, μία σταγόνα θάλασσα.
Θα μπορούσα, αν έβρισκα τη δύναμη,
να πλάθομαι ατέρμονα γύρω από το φως Σου.
Μα είναι τόσο εύθραυστο το αμφίθυμο,
όταν ξυπνούν οι ίσκιοι.
Οι θλίψεις απρόσμενα απλώνονται,
ανταύγειες της σελήνης πάνω στα νερά.
Και όταν αρθρώνεις την επιστροφή μέσα από τα σύννεφα,
κάποιος καλεί τις νύχτες τα πουλιά
να αγκαλιάσουν το τοπίο του ουρανού μου.

Λυπήσου με.
Δεν έκανα τίποτα, έκρυψα το τάλαντο.
Μόνο έγραφα.
Έμαθα να βυθίζομαι σ'ένα πέλαγος από ήλιο
για να αισθανθώ ως την ψυχή τα χρώματα.
Πες μου, Σε παρακαλώ,
πόσος ακόμα είναι ο κλήρος μου να πλανηθώ,
να ακούσω από τα χείλη Σου ένα Σάββατο,
φίλη πιστή, το " Δεύρο έξω ".