Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Χριστός γεννάται, Έλυα Βερυκίου ( από τη νέα προς έκδοση ποιητική συλλογή )

Πριν γεννηθεί η ζωή το σώμα, μια θάλασσα του πρόσκαιρου.
Της αποχώρησης η ύλη ποθεινή,
στην άκρη του μόλου μικρό πουλί,
έτοιμο να πετάξει.
Το βλέμμα, γκρίζο, στέρεψε από μνήμη. 
Βάρυνε πια αρκετά η επιθυμία της ελαφρότητας τα βλέφαρα.
Κίβδηλα τα όνειρα στα βράχια,
πεταλίδες στη σκουριά
και δεν υπάρχουνε παιδιά να τις μαζέψουν.
Θα αναδυθεί από της σιωπής τον βυθό,
ήλιος αιχμηρός, ο πόθος μας για φως.
Ήρθε η στιγμή μέσα στην ψυχή να πλέξει ρίζες η αγάπη
με το γαλάζιο της αυγής.
Ο ασπασμός τώρα, αγνός,
άστρο από κρύσταλλο στην παρειά.
Χριστός γεννάται.
Και η νύχτα φέγγοντας απαλά γύρω από τα μαλλιά,
έχει πάψει πλέον να προδίδει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.