Εγγύτητα, Έλυα Βερυκίου, από τη νέα προς έκδοση ποιητική συλλογή

Η ανάσα του αιώνα θαμπώνει το βαθύ σου παράθυρο.
Διάσπαρτα φώτα στην άκρη της θάλασσας, θολές μαρτυρίες.
Η γεύση της προσωρινότητας, αρμύρα που καίει.
Θα περιμένουμε να λάβει το οξύμωρο μορφή,
να καταφθάσει της αχρονίας η βροχή μέσα στις πληγές,
να αστράψουν οι ακακίες κάτω από τα αστέρια..
Πρέπει και πάλι να ενδυθεί η έλλειψη το απύθμενο γαλάζιο.
Τα χέρια, λίμνες πήλινες,
κάθε ουλή και τόπος για να ανθίσουν λευκά τα νούφαρα της πείρας.

Ευτυχώς υπάρχουν πάντα οι κρυφές καμάρες της εκούσιας μοναξιάς
για να προστατευθούμε εγκαίρως από την καταιγίδα.΄
Ό, τι αγγίξαμε, τουλάχιστον δεν το ραγίσαμε,
το αισθανθήκαμε με την ψυχή.
Ας λιγοστεύουν λοιπόν οι ενοχές,
γιατί είμαστε κοντά.
Ευλογημένη εγγύτητα.
Διακρίνονται γαλήνια τα μάτια των αγγέλων.