Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Την ενδεκάτη ώρα, από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Tην ενδεκάτη ώρα ένα καρφί στον τοίχο τον λευκό
και το αίτημα επιτακτικό,
κυκλάμινο που αναφύεται στην πέτρα .
Τα αγκάθια μας κραυγάζουν, χέρσα η γη,
διψά όμως ακόμη για βροχή ο πηλός μας.
Πλεγμένη η αγριότητα σε ρίζες μες στης καρδιάς το άδυτο.
Πότε θα λήξει η οδύνη για να διασχίσουν το γαλάζιο μας πουλιά ,
να συναχθεί χάρη στη μεσιτεία ο νους ο διεσπαρμένος .

Κι αν διανοίγεται αμείλικτα ώρες-ώρες η έρημος μέσα στο μυαλό,
θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στο κάλεσμα,
νερό να Σου προσφέρω.
Δεν έχω τίποτε άλλο εξάλλου,
μόνο τη συλημμένη μου ψυχή.
Για μία γυναίκα απλή πάντοτε φαίνεται απειλητικά βαθύ το φρέαρ.

Το δειλινό ωστόσο περνά η ζωή μας ανάμεσα από τα σύννεφα.
Ο λόγος της αλλοίωσης, μία θάλασσα χρυσή .
Ας περιμένουμε λοιπόν.
Την ενδεκάτη ώρα θα ανθίσει του φθινοπώρου η μυρτιά
και θα έρθει το χάδι, διάφανο και μητρικό να προστατεύσει .
Την ενδεκάτη ώρα
θα γίνει τόσο όμορφη ξανά η ροδαυγή.
Την ενδεκάτη ώρα.
Μόλις ο τόπος φωτισθεί από αλήθεια και από πνεύμα .


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.