Η αγωνία μας πλεγμένη σε δύο άλικα κυκλάμινα .
Τουλάχιστον, άνθη να ανοίξουνε στις φλέβες,
να φύγουνε οι θρόμβοι της φθοράς .
Κάθε φορά που η αγάπη έχει ένα χέρι που ευωδιάζει για οδηγό,
ο ήλιος κυλά, νερό χρυσό πάνω στο τζάμι .
Του Αγίου η πλατεία θα στολιστεί και πάλι γιορτινά .
Το φως φτιάχνει καράβια πάνω στο πλακόστρωτο .
Και όταν το σώμα πια δεν υπακούει,
η ψυχή μόλις αρχίζει να πετά .
Κάρα σεπτή η ελπίδα,
που αναβλύζει γάλα και ιάματα
κι έχει για λίκνο του Αιγαίου το νησί.
Αφού μπορέσαμε και είδαμε στο ράγισμα της μέρας σύννεφα λευκά,
δεν μας φοβίζει η έκβαση.
Γύρω απ΄τα βήματά μας δεν λάμπει μόνο η βροχή .
Τις νύχτες δίπλα μας άστρα αργυρά φτερουγίζουν απαλά
του ιλασμού τα περιστέρια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.