Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

Προσευχή, θάλασσα νυχτερινή (στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά ) από την ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Νοτίζει η βροχή τις παρυφές της έπαρσης .
Εκεί στην άκρη της πλατείας φτερούγα λαβωμένη
ο αληθινός μας εαυτός .
Πόσο αλλάζουν τώρα τα νοήματα,
σύννεφα λευκά που γύρω από τον ήλιο τρέχουν .
Η διαδρομή από τις λίμνες των δακρύων ως την καρδιά,
πάντα απαραίτητη .
Χρειάζονται χρόνος και θυσία για να λάμψουν στο χρώμα του παλμού,
νούφαρα κεχριμπαριού οι λέξεις .
Η ησυχία, ακτή ποθητή,
που αναζητούν τα πρωινά τα περιστέρια .
Κλίνει η μέρα,
το κρύσταλλο, άστρο γαλάζιο,
πάνω από την εικόνα ιριδίζει .
Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς στο τέμπλο
και η προσευχή, μία θάλασσα νυχτερινή,
ιστία ασημένια κάτω από τη σελήνη ταξιδεύουν .
Σβήνουν τα κύματα, η ικεσία, κραυγή σιωπηλή,
σ΄Εκείνον που η ψυχή αγάπησε, ελεητικά τον ζόφο να φωτίσει .
Κι αν το κερί έμεινε μικρό κι ασήμαντο,
υπάρχει τρόπος μες στο φως το άκτιστο
η αγάπη να φτερουγίσει .
Η προστασία, αναντίρρητη βεβαιότητα .
Στο τέλος κίτρινο της γαλήνης γιασεμί χρυσώνει
του ουρανού τον δρόμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.