Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Σκέπη από τις Ανταύγειες της Χάρης

Σιωπή που ευωδιάζει, ο λεπτός ήχος της βροχής .
Λάμπουν απρόσμενα οι γαζίες.
Τα πεύκα πάνω από το παγκάκι,
της νοσταλγίας στίλβοντα σμαράγδια .
Μέσα από τα σύννεφα οι ακτίνες,
χρυσά ποτάμια,
ξεχύνονται πάνω στης θάλασσας το γκρίζο .
Πού είναι τα άφθαρτα τα δάκρυα να μας σώσουν ;
Πότε θα γίνουμε διάφανα πουλιά,
που παίζουν με τον ήλιο ;
Είναι μεγάλο το ταξίδι και επαχθείς οι όροι.
Αξίζει όμως να διανύσουμε όλες τις αποστάσεις ,
εκείνο το παιδί με το χαμόγελο να βρούμε,
με το άπλετο φως μέσα στην καρδιά .
Υπάρχει πάντα ο καιρός να γεννηθεί το κάθε τι κάτω από τον ανοιχτό ουρανό .

Κι όταν θα τρεμοπαίξει πλάι στον γλυκασμό ήρεμα η φλόγα,
τότε η χάρη με δόξα θα εισοδεύσει ,
ολόφωτο μαφόριο απλωμένο .
Στο βάθος του ορίζοντα παρά τα λάθη,
ευτυχήσαμε να βρούμε μία σκέπη τρυφερή,
τον πόνο στη ζωή μας να καλύψει .
Απλά χρειάζεται στο τέλος πολλή αγάπη
για να λάμψει βασιλικά η νύχτα χάρη στη Μητέρα
                              ανάμεσα σε κρίνα και σε άστρα .


Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Ηλιαχτίδες από την ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Του φθινοπώρου τα φανάρια σιωπηλά,
ένα βλέμμα διαφορετικό, βαθύ και απόκοσμο περιμένουν για να φέξουν .
Και αν στου μάταιου την τύρβη εγκλωβιστήκαμε,
κι αν φαίνεται από μέσα η θύρα σκοτεινή,
ανοίγεται πάντα στο τέλος μπροστά μας βαθυγάλαζο το πέλαγος .
Να φύγουμε από το μάταιο,
όσο δάκρυ κι αν χρειασθεί,
να λάμψει πάνω στους ώμους ο ήλιος,
μία λύτρωση από τον ζυγό του εφήμερου .

Στα βήματά μας ουράνια τόξα,
το μονοπάτι ολόφωτο για τη μητρική αγκαλιά .
Σήμερα που είναι γιορτή
διάχρυσος υπαινιγμός .
Το φως πάντα φως γεννά,
το φως δεν έχει τέλος .
Στον Άγιο Συμεών πάνω στα χρυσάνθεμα
συνάζονται γαλήνια οι ηλιαχτίδες .